Dijelovi ljudskih kostiju iz Pompeje doveli su do prvih analiza DNK ljudi koji su stradali u erupciji Vezuva 79. godine. Genetski podaci otkrili su istinu o žrtvama i srušili mnoge pretpostavke o njihovim identitetima i vezama.
Istraživači su uspjeli analizirati DNK pet osoba koje su poginule kada su lava i pepeo razorili rimski grad, piše Nature.
Jedna od pretpostavki koja se pokazala netačnom jeste vjerovanje da su dva tijela pripadala majci koja je držala dijete u naručju u trenutku smrti. Međutim, DNK je pokazao da je riječ o muškarcu koji je držao dijete s kojim nije imao nikakve rodbinske veze. Razlog za grešku bila je zlatna narukvica koju je imala žrtva erupcije, pa se pretpostavljalo da je riječ o ženi.
Otkako su počela iskopavanja u Pompeji u 18. vijeku, više od 100 gipsanih odlivaka žrtava je napravljeno tako što je gips sipan u praznine nastale u erupciji kada su lava i pepeo prekrili njihova tijela. Meko tkivo je uglavnom uništeno, ali u mnogim odlivcima postoje ostaci kostiju.
Istraživači su imali priliku da skupe neke od tih fragmenata tokom obnove 86 od 104 odlivka i izvukli su potpuni ili djelimični genom pet ljudi.
Prema analizama DNK, svih pet osoba su muškarci. Analiza je otkrila njihove međusobne veze. Osoba koja je nosila zlatnu narukvicu i pogrešno smatrana majkom nađena je sa djetetom u naručju i još dvije osobe u blizini. Zbog toga se mislilo da su iz iste porodice. Međutim, pokazalo se da među njima ne postoji nikakva biološka veza. Otkrića naglašavaju koliko su nepouzdane takve interpretacije za koje ne postoji dovoljan broj dokaza.
Još jedna pretpostavka bila je da su dvije zagrljene osobe bile ili sestre ili majka i ćerka, ali je genetska analiza pokazala da je bar jedno od njih muško.
DNK analiza je potvrdila i da je populacija Pompeje bila genetski različita – analizirani pojedinci bili su potomci migranata iz istočnog Sredozemlja.
„Ovo pokazuje da DNK može ponovo da ispiše istoriju ili priče o grupama i pojedincima“, rekao je Dejvid Karameli, antropolog Univerziteta u Firenci i koautor studije.
„Jasno se pokazalo da su narativi bili pristrasni i da su pretpostavke donijete bez ikakvih naučnih podataka“, rekao je antropolog Džon Lindo, antropolog koji se bavi proučavanjem DNK na Univerzitetu Emori u Atlanti.
„Ova studija nas podsjeća da su mitovi tu da ih srušimo“, rekao je Stiven Elis, arheolog Univerziteta u Sinsinatiju, koji je vodio iskopavanja u Pompeji.
On naglašava da su narativi oko gipsanih odlivaka pojednostavljene interpretacije osmišljene da privuku pažnju javnosti. Naučnici koji rade u Pompeji ne prihvataju nužno ove interpretacije, ali „odlivci su izvanredan simbol tragedije u Pompeji i uvijek su privlačili pažnju“.
