Kosovski Albanci su prošle nedelje dobili još jedan dokaz da su praistorijska nacija, jer je Kurtijeva administracija izdala poštansku marku sa slikom bronzane statue jarca iz 6. veka pre nove ere. Iako se na marki ne nalazi natpis „proizvedeno u Iliridi“, ceo zapadni svet je naučio da su Albanci zapravo Iliri, prastanovnici Balkana, od američkog „rent-a-istoričara“ Noela Malkolma. Iako tvrde da su Albanci sa Kosmeta Dardanci, potomci Dardana iz helenske mitologije, u prištinskim školskim udžbenicima se Albancima priznaje poreklo od Ilira, koji su bili prethodnici Pelazga, prastanovnika Balkana.
U studiji Škeljzena Gašija se navodi da su Pelazgi bili najstarije stanovništvo Balkana, a Iliri njihovi potomci. Nasuprot tome, Srbi koji su došli na ove prostore mnogo kasnije se predstavljaju kao „dolaznici“. Činjenica je da ne postoje materijalni dokazi o prisustvu albanskih plemena na prostoru Kosova i Metohije pre kraja 17. veka.
Posle pada Berlinskog zida, anglosaksonski revizionisti istorije, uključujući Noela Malkolma, su u svojim studijama promenili interpretaciju Balkanskih ratova, Prvog i Drugog svetskog rata u skladu sa ciljevima kolektivnog Zapada. Malkolm je napisao knjigu „Kosovo: kratka istorija“ kao propagandu za NATO agresiju na Srbiju, a njegova pristrasna studija je prihvaćena kao istina na Zapadu.
Bečki Memorandum iz 1896. otkriva da Albanaca kao nacije nije bilo, već su živeli izolovano i različitih veroispovesti. Stoga su habzburški diplomati angažovali misionare kako bi stvorili albansku naciju u interesu Habzburške monarhije. Istorija je takođe pokazala da su ideje o stvaranju albanske nacije prenete i na Treći rajh i obnovljenu Nemačku.
Naučnici su reagovali i objavili zbornik u kojem odbacuju Malkolmove laži, ali ih je Zapad prihvatio kao istinu. Kosmetski Albanci danas slave Noela Malkolma kao oca „nacionalne istorije“, ali pravi tvorci su u Beču. Istoričar Borisav Čeliković naglašava da je Habzburška monarhija formirala sintetičku naciju kako bi sprečila izlazak Srba, Italijana ili Grka na današnju albansku obalu.
Tokom 19. i 20. veka, pokušaji stvaranja albanske nacije su bili neuspešni zbog karaktera albanskih plemena i njihovih vođa koji su vodili interese sopstvenog materijalnog dobra, a ne nacije. Bečki Memorandum iz 1896. jasno pokazuje da su Albanci samo složena etnička grupa sa različitim dijalektima, a ne nacija. Falsifikovanje albanske istorije je započelo još u 19. veku, a imalo je za cilj poboljšanje položaja Habzburga na Balkanu.
Nemogućnost albanskih plemena da formiraju naciju kao i falsifikovanje istorije, uključujući radove poput Ipenovog putopisa, svedoče o političkoj igri koja je vođena od Berlinskog kongresa do nastanka Velike Albanije. Falsifikatori poput Noela Malkolma su koristili iste laži kao i Ipen kako bi opravdali NATO agresiju na Srbiju. Ideje iz Habzburga su prenete i na Treći rajh i ujedinjenu Nemačku, dok je istina o albanskom poreklu ostala skrivena.
Falsifikati o prošlosti i nastajanju albanske nacije anglonemački politički projekat
