Iako je Zlatibor poznat po svom centru i Kraljevom trgu, u njegovoj okolini kriju se neotkriveni dragulji. Jedan od njih je misteriozni zamak, smešten duboko u šumi sela Rožanstvo. Ova napuštena građevina privlači pažnju posetilaca koji su ili slučajno ili namerno došli u ovaj deo Zlatibora.
Zamak nije obična kuća zarasla u korov, već je to nekadašnje planirano banjsko lečilište. Njegovu izgradnju započeo je meštanin Toša Lazović sredinom prošlog veka. Nažalost, nakon njegove smrti, radovi su stali, a lekovita voda koja se tu nalazila otišla je neiskorišćena. Ipak, građevina i dalje fascinira svojom arhitekturom.
Prema rečima meštana, u Rožanstvu se odavno zna za izvor lekovite mineralne vode, koja pomaže u lečenju raznih bolesti, posebno kožnih i očnih oboljenja. Ovu vodu koriste svi meštani, a Toša je bio vizionar koji je pre više od četiri decenije shvatio potencijal turizma na Zlatiboru. „Toša je bio bogat i shvatio je da turizam ovde može još više da se razvije,“ kaže Milenko, stari meštanin Zlatibora.
Na ovom mestu su sprovedena i stručna istraživanja koja potvrđuju da je temperatura vode kod banjskog izvora 17 stepeni i da sadrži devet puta nižu koncentraciju soli u poređenju sa drugim lekovitim vodama. Toša je prepoznao ovaj potencijal i započeo izgradnju velikog objekta koji se prostire na pet nivoa, sa širokim terasama, bazenima i travnjacima.
Izgradnja je trajala do kraja devedesetih godina, kada je Toša preminuo. Iako je sve bilo pripremljeno, uključujući i prilazni put do centra Zlatibora, nakon njegove smrti niko nije nastavio njegovu viziju. Sve što je bilo unutar zamka je pokradeno, uključujući i pločice iz bazena, što je izazvalo tugu kod lokalnog stanovništva. „Ovo je mogla biti mala Švajcarska,“ dodaje Milenko.
Osim zamka, Toša je planirao i izgradnju crkve u neposrednoj blizini, kao i fabriku za sterilizaciju i flaširanje lekovite vode. Nažalost, nijedna od ovih ideja nije realizovana, što ostavlja gorki ukus nostalgije za onim što je moglo biti.
Ova napuštena građevina u Rožanstvu je simbol onoga što se moglo dogoditi da su vizije jednog čoveka bile ostvarene. Danas, dok zamak trune, meštani se nadaju da će jednog dana biti prepoznat kao dragulj Zlatibora i da će se naći način da se revitalizuje njegova priča. U međuvremenu, ostaje nam da se divimo njegovoj lepoti i razmišljamo o potencijalu koji je imao.
