Karađorđe, vođa Prvog srpskog ustanka, i Filip Višnjić, slavni guslar, su dva imena koja su obeležila period borbe za srpsku slobodu. Karađorđe je bio simbol borbe za slobodu i obrazovanje svog naroda, otvarajući škole i podstičući razvoj ljudi od obrazovanja. Njegova politička misija bila je šireg društvenog značaja, te je pozivao i na obrazovanje političkih upravljača za budućnost.
Sa druge strane, Filip Višnjić je bio važan tvorac usmene umetnosti, pre svega epske poezije, koja je bila inspiracija i podrška u borbi za slobodu. Rođen u teškim uslovima, postao je simbol hrabrosti i izdržljivosti, putujući od sela do sela i budeći rodoljublje svojom pesmom i guslama. Kroz svoje pesme je prenosio stvarne događaje i podsticao na hrabrost i otpor turskom zulmu.
Iako Vuk Karadžić nije zapisao sve Višnjićeve pesme iz perioda pre ustanka, pretpostavlja se da je on sam stvarao pesme o događajima Prvog srpskog ustanka i da su one zaista postale deo revolucionarne propagande. Višnjić je bio ne samo interpretator već i kreator pesama, istinski glasnik bune i simbol srpske slobode.
Njegove pesme i stihovi su danas izuzetan istorijski izvor, pružajući uvid u događaje i ljude toga vremena. Filip Višnjić je bio slika i duh jedne velike epohe srpskog naroda, ostavljajući neizbrisiv trag u borbi za slobodu i stvaranje države.
Stvaranje srpske države počelo je upravo guslarskim pesmama Višnjića, koje su ne samo prenosile događaje već i ohrabrile ljude da se bore za svoju slobodu. S njegovim pesmama kao vodiljom, srpski narod je nastavio borbu za slobodu i nezavisnost, ostavljajući zauvek trag u istoriji.
