U svetu istoriografije uvek postoji više konteksta koji utiču na razumevanje prošlosti. Kada se sagledaju savremene okolnosti u poređenju sa vremenom u kome je Branko Petranović bio aktivan kao istoričar, može se primetiti sličnosti i razlike, ali ostaje nepoznanica da li je porastao ili opao interes javnosti za mišljenje istoričara. Nakon odlaska Branka Petranovića, nastavak istoriografije o Jugoslaviji bio je oblikovan novim generacijama istoričara i istraživačima, koji su svoje mesto u struci sticali na osnovu individualnih sposobnosti i vrednosti struke kojoj pripadaju.
Branko Petranović je bio poznat po svojoj nesebičnosti u prenošenju znanja i iskustava na mlade istoričare, istovremeno insistirajući na njihovoj samostalnosti u mišljenju. Njegov naučni rad nije bio odvojen od pedagoškog rada, a istakao se visokim kriterijumima i zahtevima prema svojim studentima. Njegova stručna nadmoć proizilazila je kako iz istraživačkih rezultata, tako i iz problemskog pristupa i koncepcijskog načina mišljenja.
Danas postoji više slobode za istoričare, više izvora i prevodne literature, ali nedostatak naučnog dijaloga predstavlja izazov za srpsku istoriografiju. Nedostatak kritičke analize novih knjiga, tema i metodoloških pitanja otežava unapređenje struke i razvoj naučnog života među istoričarima.
Branko Petranović je bio poznat po zalaganju za kritičku analizu istorijskih izvora i sagledavanje istorije sa kritičkim pristupom, što je doprinelo izgradnji tačnijih predstava o prošlosti. Smatrao je da je potrebno graditi racionalnu istorijsku svest kao pretpostavku za demokratsku transformaciju društva i rešavanje nacionalnih pitanja. Njegova mentorstva i zahtevi prema studentima postavili su visoke standarde u oblasti istoriografije.
Kroz svoj rad na Filozofskom fakultetu u Beogradu, Branko Petranović je bio deo generacije profesora koji su izgradili ugled Odeljenja za istoriju. Njegova posvećenost naučnom radu i pedagoškom pristupu ostavila je trajan uticaj na generacije studenata i mladih istoričara u Srbiji.
