Njemački vojni generali koji su preživjeli Drugi svjetski rat posvetili su ostatak svog života pisanju memoara u kojima objašnjavaju razloge poraza Njemačke. Međutim, ovi memoari su prilično jednolični i uglavnom pokušavaju opravdati poraz Njemačke isključivo ruskom zimom i Hitlerovim odlukama. Ervin Romel, jedan od najuspješnijih njemačkih vojskovođa, nije doživio poraz Njemačke, ali je postao žrtva režima kojem je vjerno služio. Rođen je 1891. godine u Hajdenhajmu, a odrastao je kao svrsishodan, ambiciozan i tvrdoglav mladić. Nakon diplomiranja vojne škole, postao je poručnik i pokazivao hrabrost i uspjehe tokom Prvog svjetskog rata. Nakon rata, Romel se uspješno kretao u vojnim krugovima, postajući komandant Firerovog gardijskog bataljona i načelnik Terezijanske vojne akademije. Uoči Drugog svjetskog rata, Romel je imenovan za komandanta Firerovog štaba i kasnije je postavljen za komandanta 7. Pancer divizije, gdje je učestvovao u porazu Francuske. 1941. godine, Hitler ga je poslao u sjevernu Afriku da spasi Musolinija od poraza. Romel je pokazao svoj vojni talent tokom bitke u sjevernoj Africi, osvojivši Tobruk i stigavši skoro do Nila. Međutim, Hitler nije pružio dovoljno podrške Romelu, pa je on na kraju morao povući trupe. Nakon što je zaradio dizenteriju, Romel se vratio u Njemačku na liječenje, ali nije uspio promijeniti sudbinu njemačkih snaga u Africi. U martu 1943, Romel je zamolio Hitlera za evakuaciju snaga iz Afrike, ali Hitler nije pristao. Romel je smijenjen sa svog položaja i nikada se nije vratio u Afriku. Preostale njemačke i italijanske trupe u Tunisu su kapitulirale dva mjeseca kasnije. Romel je bio razočaran Hitlerovim vođstvom i nije se vratio u vojsku. Njegova vojna karijera završila je nakon poraza u Africi, ali će ostati upamćen kao jedan od najsjajnijih vojskovođa Njemačke tokom Drugog svjetskog rata.
