Knjiga „Beogradski gubitnik“ Branislava Bjelice predstavlja hroniku jednog vremena i svakodnevnog života u Beogradu. Na promociji knjige u knjižari „Delfi“ u Studentskom kulturnom centru, Bjelica je podelio svoje misli o temama koje obrađuje, naglašavajući da su mu zanimljiviji ljudi koji se ne pojavljuju u medijima. On voli da razgovara sa nepoznatim ljudima i piše o njima, smatrajući ih važnim, čak iako ne dobijaju spomenike ili ulice.
Bjelica je ukazao na to da su svi likovi o kojima piše stvarni, i da su još uvek prisutni u njegovom životu. Smatra da su ti ljudi značajni u svojoj „nebitnoći“. Ovaj pristup daje knjizi poseban ton, jer se fokusira na one koji su često zaboravljeni ili zanemareni u širem društvenom kontekstu.
Duško Vukajlović, jedan od prisutnih na promociji, komentarisao je Bjelicine likove kao zanimljive i zaslužne da budu deo književnosti, jer, kako je rekao, „neće da dobiju ulicu i spomenik“. Ova izjava dodatno ističe Bjelicinu nameru da prikaže ljudske sudbine koje su često van fokusa javnosti.
Momčilo Petrović, pisac i novinar, ocenio je da je „Beogradski gubitnik“ kombinacija Bjelicine duše, njegovog dara da prepozna karakteristične detalje u svakodnevici i njegove spisateljske veštine. Petrović je uporedio Bjelicu sa američkim piscem Džonom Fanteom, ističući da obojica svoje teme nalaze u sopstvenom životu. U ovoj knjizi, Bjelica se često javlja kao lik, iako ne pod svojim imenom, što dodatno obogaćuje narativ.
Muzičar Aca Seltik je dodao da je pojam gubitnika veoma diskutabilan, naglašavajući da je važno preispitati ko zapravo jeste gubitnik. On se osvrnuo na savete koje je dobio od svog oca, koji mu je rekao da za mesto u garaži ne pita direktora, već čuvara, što ukazuje na praktičnu mudrost i snalažljivost u svakodnevnom životu.
Seltik je takođe istakao da Bjelicina knjiga predstavlja hroniku jednog vremena, poredeći je sa delima Stevana Sremca. Prema njegovim rečima, Bjelica piše o modernom Beogradu, koji je često nazivan urbanim selom. Ova metafora dodatno pojačava osećaj lokalne pripadnosti i identiteta.
U knjizi se pojavljuju različiti likovi iz svakodnevnog života Beograda, poput taksiste Šone, koji poznaje svaku rupu na beogradskom asfaltu, i frizerke Cece, koja iritira mnoge zbog svog stava prema klijentima. Bjelica vešto oslikava karaktere i njihove sudbine, što doprinosi autentičnosti njegovih priča.
Simonida Milojković, novinarka i spisateljica, zaključila je da junaci Bjelicine knjige nisu zapravo gubitnici, već „organski, neprskani ljudi“ koji vode normalne živote. Ona je pohvalila izuzetan način na koji Bjelica priča o njima, naglašavajući autentičnost i iskrenost njegovog pisanja.
Knjiga „Beogradski gubitnik“ poziva čitaoce da preispitaju svoje pojmove o uspehu i neuspehu, te da uoče lepotu i vrednost svakodnevnog života. Bjelica kroz svoje likove prikazuje stvarnost Beograda kao grada koji nije samo metropola, već i mesto gde se prepliću sudbine običnih ljudi, njihovih snova i razočaranja.
U konačnici, „Beogradski gubitnik“ donosi jedinstvenu perspektivu o životu u Beogradu, obogaćujući srpsku književnu scenu. Kroz svoje pisanje, Bjelica nas podseća na to da su i najnevidljiviji ljudi deo naše kolektivne priče, i da svaki život nosi svoju težinu i vrednost. Ova knjiga zaslužuje mesto na policama ljubitelja književnosti, kao svedočanstvo o vremenu i ljudima koji ga čine posebnim.
