Srpska poezija slavi 115 godina od nastanka pesme „Santa Maria della Salute“ Laze Kostića. Pesma se smatra najuzvišenijom i najljubavnijom pesmom srpske ljubavne lirike. Objavljena je početkom juna 1909. godine, u izdanju Matice srpske. Pesnika je na stvaranje stihova nagnala iznenadna smrt Lenke Dunđerski, kćerke najimućnijeg Srbina u Austrougarskoj monarhiji, Lazara Dunđerskog.
Prvi susret Laze i Lenke vezuje se za njegov povratak iz Crne Gore (1891.) u dvorac porodice Dunđerski, u Čelarevu. Lenka je tada imala 21, a Laza 50 godina. Ovaj susret je ostavio snažan utisak na oboje, a Lenka je u svom dnevniku opisala Lazin ponosni hod, držanje i komplimente koje joj je uputio na pet jezika. Iako su među njima postojale jake emocije, Laza je zbog velike razlike u godinama i kumstva sa njenom porodicom morao da ih potisne.
Kako bi se udaljio od Lenke, Laza je čak pokušao da organizuje njeno udvaranje Nikoli Tesli, ali je na kraju oženio Julijanom Palanački iz Sombora. Lenka je bila slomljena nakon ovog poteza, te je u svom dnevniku zapisala o svojoj nesreći i razočaranju. Dva meseca nakon Lazinog venčanja, Lenka je tragično preminula na svoj 25. rođendan, dok je Laza bio na bračnom putovanju u Veneciji.
Nakon Lenkine smrti, Laza je bio slomljen i očajan te je otišao u Crkvu Gospe od Spasa u Veneciji (Santa Maria della Salute) da se moli. Inspirisan ovim događajem, stihove koji su se godinama nakupljali u njegovoj duši pretočio je u pesmu „Santa Maria della Salute“. Ova pesma se smatra najlepšom ljubavnom pesmom srpske poezije.
Laza Kostić nikada se nije oporavio od Lenkine smrti te je njenim likom i sećanjem bio prožet do kraja svog života. Njegova najljubavnija pesma ostaje kao nežno sećanje na tragičnu ljubavnu priču između pesnika i Lenke Dunđerski, koja je zauvek obeležila srpsku književnost. Godine su prošle, ali pesma „Santa Maria della Salute“ i dalje dopire do srca čitalaca i podseća na veliku ljubav koja je zauvek ostala neostvarena.
