Refik Anadol, turski umjetnik koji stvara umjetnost koristeći veštačku inteligenciju, istražuje načine na koje se umetnost može proširiti i transformirati uz pomoć te tehnologije. Kroz svoje radove, Anadol stvara slike i skulpture podataka koristeći prilagođeni softver koji pretvara ogromne setove podataka u vizualno spektakularna umetnička dela. U saradnji sa Muzejom moderne umetnosti u Njujorku, Anadol je koristio veštačku inteligenciju da bi stvorio novu umetnost od podataka iz kolekcije umetnosti stare više od 200 godina, prateći reakcije publike u realnom vremenu.
Neurolog Tejlor Kun sa Univerziteta Kalifornije pratio je moždane aktivnosti volontera koji su posmatrali Anadolovu umetnost i otkrio da veštačka inteligencija izaziva aktivaciju različitih delova mozga, uključujući i senzorne i kreativne centre. Prema Kunovim istraživanjima, umetnost stvorena uz pomoć veštačke inteligencije može imati terapeutski potencijal, s obzirom na to da može aktivirati delove mozga koji su povezani sa smanjenjem anksioznosti i regulisanjem stresa.
Anadol ističe da je veštačka inteligencija za njega samo alat koji mu pomaže da proširi svoju kreativnost i stvori dela koja bi inače bila nemoguća. Kroz korištenje algoritama veštačke inteligencije, umetnik može da kreira dela koja sadrže ogromne količine podataka, poput miliona arhivskih slika prirode ili raznih vrsta cveća, i da ih transformiše u jedinstvene skulpture i slike.
Ovaj spoj umetnosti i tehnologije predstavlja novi pravac u svetu umetnosti, koji pomaže umetnicima da istraže nove načine izražavanja i stvaranja. Za Anadola, veštačka inteligencija nije samo tehničko sredstvo, već inspiracija koja mu omogućava da stvara dela sa dubokim emocionalnim i estetskim značenjem.
Na kraju, Anadolova umetnost otvara nova pitanja o tome kako tehnologija može doprineti razvoju kreativnosti i umetnosti, ali takođe postavlja izazovne dileme o granicama između ljudske i veštačke inteligencije. Kroz svoje inovativne pristupe i eksperimente, Refik Anadol postavlja temelje za novo razumevanje umetničke prakse u digitalnom dobu, istražujući potencijal veštačke inteligencije da transformiše način na koji percepiramo umetnost i svet oko nas.
