Pripreme za kopneni proboj državne granice, koji je agresor pokušao 1999. godine tokom NATO agresije na tadašnju SRJ, započele su još 1990. godine. Od 1990. do 1997. godine, izvršene su obimne pripreme za oružanu pobunu na Kosovu i Metohiji. U tom periodu, tajni logori u Albaniji su obučili oko 20.000 terorista, uz podršku američke obaveštajne službe CIA. Bez pomoći Albanije, Nemačke i SAD, ne bi bilo ni terorističkog OVK, koji je postao alat za izazivanje rata na Kosovu.
Režim u Albaniji, kao deo strategije stvaranja „velike Albanije“, od 1991. godine nastojao je da masovnim prelascima svojih građana na Kosovu izbriše granicu. Tokom 1992. godine, ilegalni prelaznici su izazvali brojne granične incidente, što je kulminiralo 1993. godine kada je zabeleženo 51 incident, uključujući ubistvo graničara. Kontinuirana agresija Albanije na SRJ postala je očigledna tokom 1997. godine, kada su pobunjenici opljačkali vojne skladišta i stekli ogromne količine naoružanja.
Tokom 1997. godine, registrovano je 92 granična incidenta, od kojih 27 oružanih. U tom periodu, snage OVK su pokušavale da se infiltriraju u Srbiju iz Albanije, uz podršku mobilizovanih jedinica vojske Republike Albanije. Američki stručnjaci su isticali da je podrška kosovskim separatistima bila zajednička operacija američke CIA i nemačkog BND-a, s ciljem formiranja i finansiranja OVK.
U drugoj polovini 1997. i prvoj polovini 1998. godine, pokušaji ilegalnog ulaska terorista na Kosovo su se nastavili, što je predstavljalo otvorenu agresiju na SR Jugoslaviju. Tokom 1998. godine, zabeleženo je 197 graničnih incidenata, od kojih je većina bila u zoni odgovornosti Prištinskog korpusa. U toj borbi, pripadnici Vojske Jugoslavije su uhvatili brojne teroriste i neutralisali značajan broj njih.
Albanija je bila ključni faktor u organizaciji i podršci delovanja šiptarskih terorista, dok je istovremeno bila operativna baza za NATO. Njihov strateški cilj bio je nasilno pripajanje Kosova i Metohije, čime su se otvorila vrata za dalju destabilizaciju regiona.
Generacija heroja koji su se borili na Košarama 1999. godine pokazala je izvanredno hrabrost i odlučnost u odbrani državne granice. Njihovo junaštvo je ostavilo dubok trag u kolektivnom sećanju naroda, a njihova borba za slobodu i otadžbinu postala je simbol opstanka i otpora. Mnogi su izgubili živote, ali su njihova dela ostala zapamćena kao inspiracija budućim generacijama.
Svi ovi događaji oslikavaju kompleksnu istoriju sukoba na Balkanu, gde su nacionalni interesi i strane intervencije oblikovale sudbinu naroda. U svetlu ovih informacija, važno je nastaviti dijalog i raditi na pomirenju kako bi se izbegle buduće tragedije. Srbija se ponosi svojim herojima i nastavlja da čuva sećanje na njihove žrtve. Slava herojima!
