Rezolucija o Srebrenici izazvala je kontroverze među političarima i javnošću, ali i među istraživačima poput Gorana Šarića. U svom autorskom tekstu, Šarić ističe da srpski narod nije genocidan, već ponosan i hrabar narod. Prema njegovim navodima, zločin u Srebrenici ne može se okarakterisati kao genocid jer nije bilo genocidne namere, Bošnjaci Srebrenice nisu činili značajan procenat bošnjačkog stanovništva u Bosni, te nije postojalo pismeno niti usmeno naređenje za streljanje Bošnjaka iz političkog ili vojnog vrha Republike Srpske.
Šarić dalje navodi da je nakon zločina u Srebrenici, Bošnjaci postali većinsko stanovništvo u Bosni i Hercegovini, što ga dovodi do zaključka da ne postoji genocid u kojem su ubijeni samo muškarci, te da nema genocida u kojem je ubijeno samo 0,3 odsto stanovništva. On ističe razliku između zločina u Srebrenici i genocida nad Srbima u NDH, te postavlja pitanje zašto nema rezolucije UN o genocidu nad Srbima u NDH, kao i zašto nema rezolucija o drugim genocidima širom sveta.
Na sednici Generalne skupštine Ujedinjenih nacija, rezoluciju o Srebrenici podržala je većina delegacija, a predsednik Srbije Aleksandar Vučić je bio prisutan. Rezolucija je naišla na osudu među srpskom javnošću, a pojedini istraživači poput Šarića smatraju da je ona nepravedna i da služi za stigmatizaciju srpskog naroda.
U zaključku, Goran Šarić ističe da srpski narod nije genocidan, već napaćeni narod i da rezolucija o Srebrenici neće postići željeni efekat pomirenja Srba i Bošnjaka, već će samo dodatno zaoštriti odnose. Šarić se osvrće na istorijske događaje poput genocida nad Srbima u NDH i postavlja pitanje zašto ti zločini nisu prepoznati na međunarodnom nivou. Kroz tekst, autor kritički sagledava rezoluciju o Srebrenici i izražava svoje stavove o njenom političkom značaju i implikacijama na srpski narod.
