Glumica Zlata Numanagić smatra da je sreća ključna u glumačkom poslu. U nedavnom intervjuu, izrazila je žaljenje što nikada nije imala priliku da sarađuje sa poznatim rediteljem Raletom Milenkovićem. Takođe, osvrnula se na odluku Tanje Bošković da odustane od serije „Srećni ljudi“, napominjući da nikada nisu izneti razlozi za tu odluku.
Numanagić je preuzela ulogu Lole Golubović, koja je prethodno pripadala Bošković. Tokom tog procesa, zamolila je scenariste Ljiljanu i Sinišu Pavića da lik učine bližim porodičnoj ženi, jer se nije smatrala dovoljno atraktivnom za ulogu fatalne žene. Istaknula je da je bila zahvalna na podršci koju je dobila od Tanje Bošković, koja je verovala da će ona bolje tumačiti tu ulogu. Bošković je, iako je lik prvobitno bio pisan za nju, smatrala da je Numanagić bolji izbor.
Ova glumica je podelila svoja razmišljanja o glumačkom pozivu, ističući da umetnik može da se oblikuje kroz uloge koje igra. Pomenula je kolege koji su se tek u starijem uzrastu otvorili i ostvarili u glumi, naglašavajući važnost inspiracije koja dolazi iz uloge. Veruje da je sreća imala značajnu ulogu u njenoj karijeri, kao i da nikada nije smatrala glumu isključivo kao karijeru, već kao poziv.
Numanagić se prisetila trenutka kada je prvi put tražila alternativu za ulogu, što je u amaterskom pozorištu bilo neuobičajeno. Iako je na kraju dobila ulogu, kasnije se pokajala jer je to teško podnela njena koleginica Irena Kalafatović. Pre nego što je upisala Akademiju glume, snimala je filmove kao amater i radila sa poznatim rediteljima, a svoje kolege su je nagovarali da se upiše na Akademiju. Iako nije uspela iz prvog pokušaja, ostala je u profesiji dok su mnoge devojke iz njene generacije odustale.
Zlata Numanagić je izrazila žaljenje što nikada nije igrala s Raletom Milenkovićem, ali je imala privilegiju da radi sa mnogim istaknutim glumcima poput Baneta Zeremskog, Branka Đurića i Duška Golubovskog. Na početku svoje karijere, imala je priliku da nastupa sa popularnim komičarem Čkaljom.
Kada se prisetila svojih uloga u seriji „Povratak otpisanih“, naglasila je da je bilo prijatno raditi sa rediteljem Aleksandrom Đorđevićem, koji je bio veoma profesionalan i brinuo se o svojim glumcima. Govoreći o odnosima među glumcima, Numanagić je istakla da u glumačkom svetu ima manje sujete nego što se obično misli, i da je atmosfera među glumcima prilično pozitivna, uprkos prisustvu rivalstva.
Sećajući se svojih profesionalnih izbora, naglasila je da je uvek vodila računa o sopstvenom osećaju u ulozi. Podelila je anegdotu o sceni u predstavi u kojoj je trebala da bude ogrnuta samo peškirom, ali se nije osećala prijatno i na kraju je tu ulogu dobila njena prijateljica Tanja Bošković.
Numanagić je takođe istakla da je važno imati sreće u poslu, iako je svestan da je uloga umetnika često nepredvidiva. U njenom slučaju, sreća i podrška kolega su odigrali značajnu ulogu u njenoj karijeri, koja je oblikovana kroz različite uloge i iskustva. Njena posvećenost i strast prema glumi nastavljaju da je inspirišu i motivišu da se suočava sa novim izazovima.
